De laatste Sunday Metal School van dit jaar staat alweer in de agenda. Met deze middag een ode aan het legendarische Uriah Heep. Deze Engelsen hebben een flinke carrière opgebouwd sinds 1969. Onder aanvoering van de charismatische gitaritst Mick Box heeft men vele hoogtepunten maar ook dieptepunten bereikt. Dat in vele verschillende band bezettingen. Inmiddels is het afscheid aangekondigd, hoewel dat tegenwoordig in de breedste zin van het woord is voor velen. Een Nederlandse datum is (nog) niet aan het tourschema toegevoegd. Dat is jammer want er is hier in ons land een flinke fan basis. Maar wat niet is kan nog komen natuurlijk. Daarom is er een mooi alternatief dat toch deze tijdloze muziek kan brengen. De heren van Shadows of Heep zijn daarom present om menig bezoeker te vermaken.
Het concept is inmiddels bekend. Gelijkvloers naar een band kijken en luisteren in de gezellige huiskamer van Setz. Wanneer ik richting de huiskamer wandel, hebben de decibellen zich al een weg naar buiten weten te vinden. De soundcheck dendert al lekker. Eenmaal binnen, valt het op dat de opkomst toch aardig goed is. Gezellig druk noemen we dat. Waarnaar met 15:00 Host Jan van Duivenvoorde positie neemt bij de microfoon weten we dat het gaat beginnen. Eerlijk geeft hij toe dat zijn kennis betreft Uriah Heep niet heel groot is. Wat toch voor hilariteit zorgt. Geen punt, na deze middag zal dat up to date zijn.
De heren van Shadows of Heep zijn doorgewinterde fans ‘Heep fans die elkaar geregeld tegenkwamen bij concerten. Zodoende kwam drummer Erik van Loenhout tot het idee voor deze Tribute. Verassend wordt het geopend met Hurricane, afkomstig van het laatste Uriah Heep album Colour & Chaos. Dat belooft wat, niet alleen louter bekende hits maar ook deep cuts. Dat is wat we willen horen. Vervolgens put de band random een track uit de discografie. Oude classics als Sunrise en Bird of Pray uit de vroege jaren ’70 klinken voor de meesten toch bekend in de oren. Zanger Gerrit Gerlofsma brengt ze met overgave, en laat zijn inner Bernie Shaw spreken. Hoewel soms de noten wat te lijken vergruizen. Met Between two Worlds gaan we weer naar recenter werk. Was even vergeten dat dit een geweldige ondergewaardeerde rockers is. Vele ‘Heep tijdperken worden dus aangevinkt.
Zo ook Too Scared to run dat wat later voorbijkomt dan de setlist ons doet geloven. Afkomstig van het geweldige Abminog album uit ’82. Wederom een wat ondergesneeuwd album maar voor de echte fan is dit gesneden koek. Echter is de uitvoering wel wat rommelig. Sowieso is het geluid in het begin nog niet helemaal optimaal. Zo moet gitarist Geert Viswat de zaak nog even bijstellen. Hij is omringt door kabels en staat bijna op zijn effectenbak, wellicht was het iets handiger geweest om het wat ruimer op te zetten (waar best plek voor is) zodat hij ook wat meer bewegingsruimte heeft. Nu staat hij statisch zijn partijen te spelen, echter met passie en overgave. Het enige wat nog mist zijn de typische Mick Box tover gebaren, dat zou het plaatje compleet maken. Het muzikale kameraadschap zit met enkele schoonheidsfoutjes best goed. Zo kan tijdens Circle of Hands Gerrit Gerlofsma even vanuit het publieks perspectief de zaak bekijken gezien het instrumentale stuk. Later met Lady in Black heeft hij weer de kans om de zaak te bespelen. De eerste set wordt beëindigd met Easy Livin’ wat geen verdere uitleg nodig heeft.
Na een kleine pauze nemen de heren weer positie in de huiskamer. Vaste klanten en oude rockers met ‘Heep shirtjes vermaken zich prima hier. Ook nu krijgen we weer een mooie afwisselende set uit het rijke oeuvre. Nieuw en oud werk gaan naadloos in elkaar over met nummers als Save me Tonight, Sympathy en het opzwepende Sweet Loraine waar bij toetsenist Jan Martin Monster zich mooi kan uitleven. Alsof Ken Hensley is herrezen. Zanger Gerrit Gerlofsma neemt zijn gitaar bij hand wanneer The Wizard aan zet is het met Juli Morning Krijgen we weer zo’n uitgesponnen epic dat nooit verveeld. Met I’m Alive van het ondergewaardeerde Fallen Angel beëindigt men deze middag. Nou vooruit, Easy Livin’ mag nog eens. Weer een geslaagde editie, zo heeft de organisatie al reeds zijn plannen klaarliggen voor in het nieuwe jaar.
Foto’s & tekst:
Kevin Scholten.
Hele leuke recentie kerels van SOH! Ik hoop jullie toch weer eens in de buurt te kunnen treffen en zal elke mogelijkheid tot promotie daarvoor gebruiken! Deze recentie is daar perfect voor, nietwaar?